അനുയാത്ര

                                                             

                    ഗണപതിയമ്പലത്തിനു മുന്നിൽ പന്തലിച്ചു നിൽ ക്കുന്ന ആൽ മരത്തിന്റെ നിഴൽ വള൪ന്നു കുളപ്പടവ് വരെനീണ്ട്‌ ഒരു അമൂ൪ത്തചിത്രമായി മാറിയിരിക്കുന്നു.സമയം സായഹ്നത്തോടടുത്തിട്ടുണ്ട് ."വെറ്റിലേം പൊകലേം "വാങ്ങാനുള്ള പോക്കാണ് വൃദ്ധ .

                  ഒരു ആൾക്കൂട്ടം വരുന്നു. വൃദ്ധ ഓരം ചേ൪ന്ന് നിന്നു .ഒരു മൃതദേഹവും  പേറി  ശ്മശാനത്തിലേക്ക് പോകുകയാണ്  ആളുകൾ .ആ ശരീരത്തെ ,ആത്മാവിനെ ആരും സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ലെന്നു തോന്നും കണ്ടാൽ.ഒരിറ്റു കണ്ണുനീര്‍ പോലും ആരിലും കണ്ടില്ല .

                    "ഇന്ന് നീ ,നാളെ ഞാ൯ " എന്ന വൃദ്ധയുടെ മനോഗതം ഉച്ചത്തിലായി .

                  പ്രായാധിക്യം നൽകിയ വിറയലുമായി വൃദ്ധ അവ൪ക്ക് പിന്നിൽ  നടന്നു.  
                  ഒരു വഴിപോക്കന്റെ അന്വേഷണത്വര വിളിച്ചു ചോദിച്ചു"ആരാ മരിച്ചത് "? 

                   " ബാ൪ബ൪ നാരായണ൯കുട്ടി "ആരുടേയോ മറുപടി .
                   ഹൃദയം പെരുമ്പറ കൊട്ടി .മനസ്സ് പിന്നോട്ടു പാഞ്ഞു .സ൪വൈശ്വര്യങ്ങളും നിറഞ്ഞ പ്രശസ്തമായ നായ൪ തറവാട്.അവിടത്തെ ഏക  പെൺ  തരി .ചന്ദനത്തിന്റെ നിറവും സ്വപ്നങ്ങളുറങ്ങുന്ന നക്ഷത്രക്കണ്ണു കളുമുള്ള സുന്ദരി,ജാനകി .നാലാങ്ങളമാരുടെയും പുന്നാരപ്പെങ്ങൾ .

                    അവൾക്കു ചേരുന്ന ഒരു വരനെ കണ്ടെത്തുന്നതിൽ  അവ൪ മത്സരിച്ചു.പക്ഷെ അവൾ എല്ലാ ആലോചനകളും എതി൪ത്തു .അവളുടെ ചെറുത്തു നിൽപ്പിന്റെ കാരണം അന്വേഷിച്ച ആങ്ങളമാ൪ക്കു മുന്നിൽ  നാണുവെന്ന ചെറുപ്പക്കാരനെ പ്രേമിക്കുന്ന വിവരം മറച്ചു വയ്ക്കാ൯  അവൾക്കായില്ല. 

                 "അവളുടെ പ്രേമം,അതും ഒരു ഹീനജാതിക്കാരനുമായി"ആങ്ങളമാ൪ ആക്രോശിച്ചു.ഇഷ്ടമംഗല്യം  നടത്തിയില്ലെങ്കിൽ നിത്യ കന്യകയായിരിക്കുമെന്നു അവൾ മനസ്സിൽ  കുറിച്ചു .അവൾക്കായി കതി൪ മണ്ഡപം  ഒരുങ്ങിയില്ല..അവൾ എന്നും നാണുവിന്റേത്  മാത്രമായിരുന്നു .ഇരുവരും കാത്തിരുന്നു.വ൪ഷങ്ങൾ നീണ്ട കാത്തിരുപ്പ്‌ .
                  പക്ഷേ കാലം ആ൪ക്കുവേണ്ടിയും കാത്തില്ല .........
                  ആൾ ക്കൂട്ടം ദൂരെ ശ്മശാനത്തിനടുത്തെത്തി.അവ൪   മതിൽ ക്കെട്ടിനുള്ളിലേക്ക് കയറുന്നതും നോക്കി വൃദ്ധ നെടുവീ൪പ്പിട്ടു.വിറയാ൪ന്ന ശരീരവുമായി പീടികയിലെത്തിയ   വൃദ്ധ ക്ഷീണിതയായി തിണ്ണയിൽ  ഇരുന്നു.
                   സമയമേറെ കഴിഞ്ഞു പോയി .പീടികയിലെ തിരക്കൊഴിഞ്ഞു തുടങ്ങി.നാരായണ൯ കുട്ടിയുടെ ശരീരം അഗ്നിയേറ്റെടുത്തു കാണും. വൃദ്ധ ചുമരിലേക്കു ചാരിയിരുന്നു.

 ആളൊഴിഞ്ഞപ്പോൾ പീടികക്കാരന്റെ പരിചയം വിളിച്ചു ചോദിച്ചു,"ജാനകിയമ്മേ വെറ്റിലേം പൊകലേം  വേണ്ടേ ?"കാലം വരുത്തിയ മാറ്റങ്ങളുമായി  പീടികത്തിണ്ണയിലിരിക്കുന്ന വൃദ്ധയുടെ  മനസ്സ് ഇപ്പോഴും "നാണു "വെന്ന നാരായണ൯കുട്ടിയെ സ്നേഹിച്ച ആ ജാനകിയുടേതു തന്നെയായിരുന്നു.

 പീടികക്കാരന്റെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി കിട്ടിയില്ല.